Της Ανθής Αγγελοπούλου

[email protected]

Νέα δεδομένα για τα δισκία κλαδριβίνης της Merck καθώς και άλλες από του στόματος τροποποιητικές της νόσου θεραπείες παρουσιάστηκαν στο φετινό συνέδριο της Αμερικανικής Επιτροπής για τη Θεραπεία και την Έρευνα της Πολλαπλής Σκλήρυνσης ACTRIMS. 

Σύμφωνα με αυτά, από την καθημερινή κλινική πρακτική, τα δισκία κλαδριβίνης είχαν χαμηλότερο ετησιοποιημένο ποσοστό υποτροπής και παρέτειναν το χρονικό διάστημα έως την πρώτη υποτροπή και την αλλαγή θεραπείας σε σχέση με τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση

Τα εν λόγω δεδομένα αντλήθηκαν από το διεθνές μητρώο ασθενών MSBase, που έχει ως αποστολή τη μελέτη της Πολλαπλής Σκλήρυνσης και άλλων ανοσολογικών νόσων του νευρικού συστήματος. 

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο ετησιοποιημένος ρυθμός υποτροπών (ARR) για τους ασθενείς οι οποίοι λάμβαναν δισκία κλαδριβίνης ήταν 0,09 σε σύγκριση με 0,15, 0,15 και 0,17 για τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη, αντίστοιχα.

Για τους ασθενείς οι οποίοι λάμβαναν θεραπεία με δισκία κλαδριβίνης, το χρονικό διάστημα έως την πρώτη υποτροπή ήταν 40%, 42% και 67% μεγαλύτερο από ό,τι στους ασθενείς που λάμβαναν φινγκολιμόδη, φουμαρικό διμεθυλεστέρα ή τεριφλουνομίδη, αντίστοιχα. Ο λόγος κινδύνου (Hazard Ratio) του χρόνου ως την αλλαγή θεραπείας στους ασθενείς που λάμβαναν δισκία κλαδριβίνης σε σύγκριση με τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη ήταν 4, 7 και 6,5 φορές χαμηλότερος, αντίστοιχα. 

Ο καθηγητής Helmut Butzkueven από το Πανεπιστήμιο Monash της Μελβούρνης αναφερόμενος στο θέμα τόνισε ότι σε μια χρόνια νόσο όπως η πολλαπλή σκλήρυνση πρέπει να αξιολογούνται συνεχώς η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των διαθέσιμων θεραπευτικών επιλογών στην καθημερινή κλινική πρακτική.

«Αυτήν ακριβώς την ανάγκη εξυπηρετεί το μητρώο MSBase, από το οποίο βάσει τυποποιημένων αρχείων με δεδομένα περισσότερων από 74.000 ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση από όλον τον κόσμο μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες που δεν είναι δυνατό να συγκεντρωθούν σε μια τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη, όπου η θεραπεία και η παρατήρηση των συμμετεχόντων γίνεται υπό αυστηρές συνθήκες, που ενδέχεται να μην ταυτίζονται απολύτως με τη συνήθη κλινική πρακτική.

Αυτές οι πληροφορίες μας έδειξαν ότι στην GLIMPSE, τα δισκία κλαδριβίνης πέτυχαν καλύτερες εκβάσεις όσον αφορά στις υποτροπές και συνέχιση της θεραπείας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με άλλες από του στόματος τροποποιητικές της νόσου θεραπείες και συγκεκριμένα τη φινγκολιμόδη, τον φουμαρικό διμεθυλεστέρα και την τεριφλουνομίδη» τόνισε κλείνοντας.