Συνέντευξη στην Ανθή Αγγελοπούλου 

[email protected]

Για τον ρόλο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, τα προβλήματα των ελλείψεων στα νοσοκομεία, τη σωστή παροχή υπηρεσιών υγείας και την κουλτούρα του εθελοντισμού μιλά στη «Ν» η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα.

Ποιος θα είναι ο ρόλος της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας;

«Στόχος του υπουργείου είναι κάθε πολίτης να έχει έναν γιατρό που τον γνωρίζει και τον παρακολουθεί. Μέχρι τώρα, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ασθενών επισκέπτεται τα Επείγοντα και ενώ αντιμετωπίζεται το επείγον πρόβλημα, χάνεται η χρόνια φροντίδα. Ο προσωπικός γιατρός υπάρχει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι ο γιατρός που ξέρει τον άρρωστο, που μπορεί να του πει κάθε πότε πρέπει να κάνει εξετάσεις, τι να προσέξει ακόμα και όταν χρειάζεται στήριξη για ένα θέμα υγείας, όχι μόνο στον ίδιο, αλλά και την οικογένειά του. Έχει ήδη ανοίξει η πλατφόρμα για εγγραφή γενικών ιατρών και παθολόγων και σε δεύτερο χρόνο θα μπουν και άλλες ειδικότητες. Ο ασθενής απλώς εγγράφεται και παρακολουθείται από τον γιατρό και το ελληνικό Δημόσιο κάνει τη συμφωνία με τον γιατρό και πληρώνει».

Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώσατε μια ρύθμιση που αφορά τις αμοιβές ιατρών για παιδοκαρδιοχειρουργικές επεμβάσεις σε ιδιωτικά κέντρα;

«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 500 παιδοκαρδιοχειρουργικά ετησίως. Ένα μεγάλο μέρος από αυτά γίνεται στα ιδιωτικά νοσοκομεία και ο ΕΟΠΥΥ αναλαμβάνει να πληρώσει τα νοσήλια. Φυσικά, θέλουμε να υπάρχει η περίθαλψη στο δημόσιο σύστημα υγείας και ήδη υπάρχουν δύο κέντρα με την ευρύτερη έννοια του δημόσιου τομέα, το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και το παιδοκαρδιοχειρουργικό κέντρο “Αγία Σοφία”. Ο λόγος που βγήκε η διευκρίνιση είναι για να αισθάνονται οι γονείς την ασφάλεια ότι τα παιδιά τους έχουν την περίθαλψη που χρειάζεται, όπου και να είναι αυτή το ελληνικό Δημόσιο καλύπτει αυτά τα νοσήλια».

Διοίκηση νοσοκομείων

Πρόσφατα ξεχωρίσατε ως καλύτερο σε λειτουργία νοσοκομείο το Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης, λέγοντας ότι το κράτος δεν πρέπει να επεμβαίνει στη διοίκησή τους και οι αλλαγές κυβερνήσεων δεν πρέπει να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη λειτουργία τους…

«Ως γιατρός στο ΕΣΥ 30 χρόνια είδα 17 διαφορετικούς διοικητές στο νοσοκομείο μου, πράγμα που σημαίνει ότι κάτι δεν γίνεται καλά. Πιστεύω ότι οι διοικήσεις των νοσοκομείων δεν μπορεί να είναι θέμα αλλαγής κυβέρνησης και πολιτικής απόφασης. Πρέπει να είναι υπάλληλοι καριέρας, που ξέρουν τα νοσοκομεία, που ασχολούνται και αξιολογούνται για να είμαστε βέβαιοι ότι οι ασθενείς έχουν τη φροντίδα που πρέπει, τα νοσοκομεία δουλεύουν ευνομούμενα και το προσωπικό αισθάνεται ασφάλεια και ικανοποίηση στη δουλειά του».

Η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα θα βοηθήσει να έχουμε ένα σύστημα υγείας με ποιοτικές υπηρεσίες χωρίς να υπερχρεώνεται ο ασθενής;

«Η Ελλάδα έχει τις μεγαλύτερες δαπάνες ιδιωτικά στην Ευρώπη, που αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 40%. Είναι σημαντικό το σύστημα υγείας μιας χώρας να είναι ένα ενιαίο σύστημα. Πρώτο μας μέλημα είναι να υπάρχει σαφής στήριξη του δημόσιου τομέα και του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας. Από εκεί και πέρα, κάθε σύμπραξη στον χώρο της υγείας είναι για την καλή παροχή υπηρεσιών».

Με τα DRG’s πού βρισκόμαστε;

«Αυτή τη στιγμή τρέχουν πιλοτικά στην Κρήτη και είναι πολύ σημαντικά γιατί μπορούν να μας δώσουν την εικόνα του τι μπορεί να γίνει σε ένα νοσοκομείο, πόσο καλά γίνεται και βέβαια τι στοιχίζει. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για δωρεάν περίθαλψη, που την πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος μέσω των φόρων του. Οπότε, η διαχείριση αυτών των χρημάτων πρέπει να γίνεται σωστά για να είναι το σύστημα βιώσιμο και η παροχή υπηρεσιών υγείας αυτή που επιθυμεί και αξίζει ο ασθενής».

Εθελοντισμός

Κάνετε αγώνα από την ημέρα που αναλάβατε για την εθελοντική αιμοδοσία, τις μεταμοσχεύσεις κ.λπ. Έχουμε κενό ως πολίτες στον εθελοντισμό;

«Σύμφωνα με στοιχεία, στην Ελλάδα δεν έχουμε μεγάλο ποσοστό εθελοντών. Όταν χώρες σαν τη Δανία έχουν ποσοστό της τάξεως του 70%, η Ελλάδα αγγίζει το 10%. Γίνεται προσπάθεια και ήδη για το αίμα έχουμε λίγο καλύτερα αποτελέσματα φέτος το καλοκαίρι από πέρυσι. Έχει ξεκινήσει και στα σχολεία μάθημα εθελοντισμού που θεωρώ ότι είναι ένα εξαιρετικό βήμα. Ωστόσο, πρέπει να αποκτήσουμε περισσότερη κοινωνική συναίσθηση, ότι ανήκουμε σε ένα σύνολο ανθρώπων και να βοηθάμε αυτό το σύνολο για να νιώθουμε και εμείς καλά. Για το θέμα των μεταμοσχεύσεων, έχουν ήδη διοριστεί 7 συντονιστές στις μεγάλες μονάδες και ένας 8ος που ελπίζουμε να έρθει σύντομα στη Θεσσαλονίκη».

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η επόμενη μέρα της πανδημίας δεδομένης της έξαρσης που βιώνουμε τελευταία;

«Σύμφωνα με τους ειδικούς, είμαστε κοντά στην κορύφωση της πανδημίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κρούσματα αυτή τη στιγμή είναι λίγα. Είναι πολλά και υπάρχει μια πίεση στα νοσοκομεία, όχι με σοβαρές νοσήσεις ή σε ΜΕΘ, αλλά με πολλές νοσηλείες. Αυτό πιέζει και το σύστημα υγείας και το προσωπικό των νοσοκομείων και ασθενείς που ζητούν άλλες λύσεις χρειάζεται να περιμένουν λίγο περισσότερο. Οπότε είναι ένα θέμα που μας απασχολεί. Τα δεδομένα δείχνουν ότι θα έχουμε σύντομα κάμψη και το ελπίζω πραγματικά διότι χρειαζόμαστε όλοι μια φυσιολογική συνέχεια».

Μακροχρόνιο πλάνο για αντιμετώπιση της υποστελέχωσης

Το πρόβλημα με τη μεταμόσχευση που ακυρώθηκε σε νοσοκομείο της Β. Ελλάδας έφερε στο προσκήνιο τις ελλείψεις στα νοσοκομεία. Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν;

«Η χώρα πέρασε μια μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης που οδήγησε νοσοκομεία και άλλα τμήματα του Δημοσίου για κάθε 5 συνταξιοδοτήσεις, να έρχεται 1 άνθρωπος σε αντικατάσταση. Αυτό έκανε μεγάλη την υποστελέχωση σε όλες τις νοσηλευτικές δομές. Παράλληλα, δεν έχουμε σταθερό προγραμματισμό για το ποιες ειδικότητες θέλουμε, κάτι που πρέπει να αλλάξει, διότι μπορεί να έχουμε υπερπαραγωγή ειδικευμένων σε μια ειδικότητα και μεγάλες ελλείψεις σε άλλες, όπως βλέπουμε εδώ και πολύ καιρό στην αναισθησιολογία, βιοπαθολογία, ακτινολογία κ.λπ. Άρα το ένα είναι να ξεκινήσουμε με ένα πραγματικό σχέδιο για το ποιους γιατρούς χρειαζόμαστε και σε τι ειδικότητες. Αλλά αυτό όπως καταλαβαίνεται δεν είναι κάτι που μπορεί να λυθεί σε μία μέρα, είναι μακροχρόνιο πλάνο, γιατί η πιο μικρή ειδικότητα στην ιατρική είναι της τάξεως των 5 ετών εκπαίδευση, συν όλο το διάστημα που θα χρειαστεί μέχρι να ξεκινήσει και να δώσει εξετάσεις. Όσον αφορά τα προβλήματα σε χώρους που υπάρχουν λίγοι ειδικευμένοι, πρέπει να έχουμε μια μεγαλύτερη, παρά την κούραση μας και παρά την πραγματικά μεγάλη προσφορά όλων των συναδέλφων γιατρών, συνεργατική κουλτούρα».