«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα γονίδια δεν προδιαγράφουν ότι κάποιος θα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να κατανοήσουμε ότι θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο, ιδιαίτερα όταν συνδυάζονται με συγκεκριμένα γεγονότα στη ζωή του ατόμου», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Duke και συν-συγγραφέας της μελέτης Nathan Kimbrel.

Για να εντοπίσουν τα ένοχα γονίδια, ο Kimbrel και οι συνεργάτες του διεξήγαγαν μια μεγάλη ανάλυση γονιδιώματος, χρησιμοποιώντας δεδομένα από 630.000 βετεράνους του στρατού των ΗΠΑ.

Το 71,4% είχαν ευρωπαϊκή καταγωγή, το 19,1% αφρικανική, το 8,1% ήταν ισπανόφωνοι και το 1,3% είχαν ασιατική καταγωγή. Αν και οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες ήταν άνδρες, το 9% ήταν γυναίκες.

Τα ιατρικά αρχεία αποκάλυψαν πάνω από 121.000 περιπτώσεις αυτοκτονικών σκέψεων ή ενεργειών. Όσοι δεν είχαν τεκμηριωμένο ιστορικό συμπεριφορών αυτοτραυματισμού στη διάρκεια της ζωής τους, αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου.

Η μελέτη περιελάμβανε ανάλυση δειγμάτων αίματος και βρήκε σύνδεση μεταξύ της αυτοκτονικής συμπεριφοράς και του ESR1, ενός υποδοχέα οιστρογόνων.

Προηγούμενες έρευνες έχουν αναγνωρίσει το συγκεκριμένο γονίδιο ως οδηγό τόσο της διαταραχής μετατραυματικού στρες όσο και της κατάθλιψης, που αποτελούν παράγοντες κινδύνου για αυτοκτονικές συμπεριφορές μεταξύ των βετεράνων.

Βρέθηκε επίσης σύνδεση με το γονίδιο DRD2, έναν υποδοχέα ντοπαμίνης, που έχει συσχετιστεί με απόπειρες αυτοκτονίας, σχιζοφρένεια, διαταραχές διάθεσης, ΔΕΠΥ, επικίνδυνες συμπεριφορές και διαταραχή χρήσης αλκοόλ.

Το τρίτο γονίδιο που εντοπίστηκε ήταν το DCC, το οποίο εκφράζεται στον εγκεφαλικό ιστό σε όλη τη διάρκεια της ζωής και συνδέεται με πολλές ψυχιατρικές παθήσεις. Η μελέτη σημείωσε ότι είναι αυξημένη η έκφρασή του στους εγκεφάλους των ανθρώπων που πεθαίνουν από αυτοκτονία.

Το τελευταίο γονίδιο ήταν το TRAF3, το οποίο συνδέεται με την αντικοινωνική συμπεριφορά, τη χρήση ουσιών και τη ΔΕΠΥ.

«Ενώ τα γονίδια ευθύνονται σε μικρό βαθμό σε σχέση με άλλους παράγοντες, πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τις βιολογικές οδούς που αποτελούν τη βάση του κινδύνου ενός ατόμου να εμπλέκεται σε αυτοκτονική συμπεριφορά», δήλωσε ο Kimbrel.

«Η αυτοκτονία είναι η αιτία για πάνω από 700.000 θανάτους ετησίως και αποτελεί την τέταρτη κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των ατόμων ηλικίας 15 έως 29 ετών», σημείωσε.

«Όσα περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο καλύτερα μπορούμε να αποτρέψουμε αυτούς τους τραγικούς θανάτους».

Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα για να καθοριστεί εάν αυτά τα ευρήματα μπορούν να οδηγήσουν σε στοχευμένες θεραπείες.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Psychiatry.